วันศุกร์ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

ตะกอน .. ความคิด

เวลา...ทำให้ความรู้สึกบางอย่าง
ตกตะกอนลงไปนอนก้นอย่างแน่นิ่ง
จนเราเองนอนใจว่า...
มันคงจะสลายหายไปแล้ว

จนเมื่อวันหนึ่ง...
วันที่จิตใจของเรา
ได้รับแรงกระทบในแบบเดิมๆ

ความรู้สึกเจ้ากรรมเจ้าเก่า
ก็จะหวนกลับมาอีกครั้ง
เศษละอองของความรู้สึก
ค่อยๆคละคลุ้งฟุ้งกระจาย
จนหม่นมัวไปทั่วทั้งใจ
อย่างยากเกินจะควบคุม

เราไม่สามารถทำสิ่งใดได้เลย
นอกจาก ปล่อย รอ นิ่ง

และเมื่อถึงจุดๆหนึ่ง
เมื่อความรู้สึกเหล่านั้น
ล้มตัวลงนอนอย่างสงบ
เราก็จะหลอกตัวเองได้อีกครั้งเองว่า...

มันหายไปแล้ว
มันจบลงแล้ว
ครึ่งทาง .. ของการเดินทาง

ความพอดีของความรู้สึกถึงใครคนหนึ่ง
อาจจะจบลงที่ช่วงเวลาที่อยู่กับตัวเองโดยไม่ต้องอธิบายอะไร
ไม่หวั่นไหว ..ไม่กังวล .. ด้วยความวางใจ

นิ่งพอที่จะรู้สึกว่า..
มีใครอีกคนที่คิดเหมือนเรา
ที่รู้สึกว่าเป็นตัวเรา

ต้องคิดถึงแค่ใหน.. ถึงจะมากพอ